Venit ad extremum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Duo Reges: constructio interrete. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Itaque quae sunt eorum consolationes, quae cohortationes, quae etiam monita et consilia scripta ad summos viros! Erat enim apud eos, ut est rerum ipsarum natura, sic dicendi exercitatio duplex.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. An potest cupiditas finiri? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Ad eos igitur converte te, quaeso. Quis enim redargueret? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Memini me adesse P. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. In schola desinis. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Ex ea quae sint apta, ea bonesta, ea pulchra, ea laudabilia,
illa autem superiora naturale nominantur, quae coniuncta cum
honestis vitam beatam perficiunt et absolvunt.

Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti
probabilis ratio reddi possit.

Bork: Tuum credibile?
Bork: Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Bork: Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Bork: Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.
Bork: Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Respondeat totidem verbis.: Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.
Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.